Lezen voor de lijst

De Overgave Arthur Japin Mening: Ik ben begonnen met dit boek, steeds maar denkend dat het heel langdradig zou worden. Ik kwam maar niet vooruit, en begreep er eerst maar weinig van. Na zo’n vijftig bladzijden begon ik er wat vat op te krijgen, waardoor ik urenlang achter elkaar dit boek ging lezen, zelfs tot na middernacht. Ineens begon het heel interessant te worden, er gebeurde heel veel waarvan ik niet wist dat dit kon gebeuren. In de geschiedenislessen hebben we aan dit onderwerp nauwelijks aandacht besteed, dus elk hoofdstuk verbaasde me weer. Omdat ik nog niet zoveel hiervan af wist, bleef ik maar doorlezen, en juist daarom bleef het me boeien, tot aan de allerlaatste bladzijde. De schrijfwijze was opmerkelijk: na een alinea kon het onderwerp ineens veranderen, waardoor ik echt even moest zoeken naar het onderwerp. Zo kon het onderwerp in een hoofdstuk wel vijf keer veranderen, en juist dat liet de spanning erin. Af en toe werden er grote tijdspr

Wat is er in de vierde klas veranderd? Na vorig jaar een leesautobiografie te hebben gemaakt, ben ik na gaan denken over mijn leesstijl. Nu, een jaar later, kan ik terugblikken na het afgelopen jaar. Ik weet dat er veel veranderd is, en dat probeer ik hier te verwoorden. Afgelopen jaar heb ik een aantal boeken gelezen, en ik ben erachter gekomen dat ik boeken meer ben gaan waarderen. Ik vind het nu minder erg om boeken te lezen, en ik ben ze ook op een andere manier gaan lezen. Ik lees nu bijv. grote stukken in een keer, zodat het verhaal wat minder in losse fragmenten is. Zo kan ik het boek beter begrijpen. Maar in het afgelopen jaar heb ik naar mijn idee niet zo zeer dingen geleerd, ik heb echter meer mijn algemene kennis uitgebreid. Na het lezen van Sonny Boy is mijn kennis van de tweede wereldoorlog uitgebreid; In de geschiedenislessen heb ik alleen de algemene gebeurtenissen van de oorlog geleerd, maar in dit boek werden de gebeurtenissen van een gezin verteld. Op deze