Wat is er in de vierde klas
veranderd?
Na vorig jaar een leesautobiografie te hebben gemaakt,
ben ik na gaan denken over mijn leesstijl. Nu, een jaar later, kan ik
terugblikken na het afgelopen jaar. Ik weet dat er veel veranderd is, en dat
probeer ik hier te verwoorden.
Afgelopen jaar heb ik een aantal boeken gelezen, en ik
ben erachter gekomen dat ik boeken meer ben gaan waarderen. Ik vind het nu
minder erg om boeken te lezen, en ik ben ze ook op een andere manier gaan
lezen. Ik lees nu bijv. grote stukken in een keer, zodat het verhaal wat minder
in losse fragmenten is. Zo kan ik het boek beter begrijpen.
Maar in het afgelopen jaar heb ik naar mijn idee niet
zo zeer dingen geleerd, ik heb echter meer mijn algemene kennis uitgebreid. Na
het lezen van Sonny Boy is mijn kennis van de tweede wereldoorlog
uitgebreid; In de geschiedenislessen heb ik alleen de algemene gebeurtenissen
van de oorlog geleerd, maar in dit boek werden de gebeurtenissen van een gezin
verteld. Op deze manier kon ik me er beter in meeleven, omdat het net zo'n
gezin als de mijne is; Sonny Boy heeft me echt diep geraakt. Maar het was
ook het boek wat ik met liefde heb gelezen. En toen ik dit boek gelezen heb,
kwam ik erachter dat ik steeds ingewikkeldere boeken ben gaan lezen, en dat het
niveau steeds met kleine stapjes omhoog is gegaan. En als ik het vergelijk met
de 3e klas zie ik een zeer grote vooruitgang. Al met al kan ik
zeggen dat ik afgelopen jaar elke keer weer boeken op niveau heb uitgekozen.
Zoals er misschien al opgemaakt kan worden, is Sonny Boy mijn favoriete boek. Het komt
waarschijnlijk omdat ik een interesse heb in de geschiedenis, en omdat ik
vooral fictie leuk vind. Het is niet zo dat ik fictie niet leuk vind, want ik
heb er genoeg van gelezen. Maar non-fictie is er langzaam in geslopen, ik ben
me er langzaam in gaan interesseren.
Zo is mijn top 3: 1. Sonny Boy van Annejet van der Zijl, 2: Kruistocht in
Spijkerbroek van Thea Beckman, 3: Taal is zeg maar
echt mijn ding van Paulien Cornelisse. De laatstgenoemde is niet een boek met een verhaallijn,
maar ik heb echt genoten van het boek, het was allemaal heel herkenbaar.
Ik heb echter niet een favoriete schrijver, omdat ik
van geen een schrijver genoeg boeken gelezen heb om dat te kunnen beoordelen.
Zo heb ik kortgeleden het tweede boek van Paulien Cornelisse gekocht, omdat het
eerste boek me zo aansprak. Maar ik zou ook zo een boek van Annejet van der
Zijl kopen, omdat het eerste boek me zo bevallen is. Maar ook het boek IV, van Arjen Lubach sprak me erg aan in
de les. Ik kan concluderen dat ik nog lang niet uitgelezen ben, en dat ik in de
toekomst alleen maar meer boeken ga lezen, omdat ik het steeds meer heb weten
te waarderen. Vooral nu ik mijn leesautobiografie teruggelezen heb, kom ik
erachter dat ik qua boeklezen veel veranderd ben. Ik laat me daarbij ook graag
inspireren door anderen, omdat ik lang niet alle boeken ken.
Zo kan ik concluderen dat er nog heel wat te leren valt, en dat je nooit
uitgelezen bent!
Reacties
Een reactie posten