De Overgave, Arthur Japin

De Overgave

Arthur Japin

Mening:

Ik ben begonnen met dit boek, steeds maar denkend dat het heel langdradig zou worden. Ik kwam maar niet vooruit, en begreep er eerst maar weinig van. Na zo’n vijftig bladzijden begon ik er wat vat op te krijgen, waardoor ik urenlang achter elkaar dit boek ging lezen, zelfs tot na middernacht. Ineens begon het heel interessant te worden, er gebeurde heel veel waarvan ik niet wist dat dit kon gebeuren. In de geschiedenislessen hebben we aan dit onderwerp nauwelijks aandacht besteed, dus elk hoofdstuk verbaasde me weer. Omdat ik nog niet zoveel hiervan af wist, bleef ik maar doorlezen, en juist daarom bleef het me boeien, tot aan de allerlaatste bladzijde.

De schrijfwijze was opmerkelijk: na een alinea kon het onderwerp ineens veranderen, waardoor ik echt even moest zoeken naar het onderwerp. Zo kon het onderwerp in een hoofdstuk wel vijf keer veranderen, en juist dat liet de spanning erin. Af en toe werden er grote tijdsprongen gemaakt, maar op andere momenten werden er drie minuten in 2 bladzijden verteld. Op die momenten kon de schrijver alle details beschrijven, en net zo lang om het belangrijke draaien als het maar kon, totdat het ineens afgelopen was. Ineens stond je dan weer in de realiteit, en ging de tijd weer normaal door. Zo beschreef de schrijver hoe een mier bungelde op het randje van zijn leven: “Hij probeerde zich in veiligheid te brengen op mijn arm, mijn borst en weer terug naar mijn arm, maar nergens vond hij houvast. Vast en zeker was hij verdronken als het niet zo’n doorzetter was geweest, zo eentje die zich met alle geweld ergens aan vastklampt. Hij buitelde, gleed weg, wankelde keer op keer en viel dan terug, maar altijd bleef hij toch weer bungelen en klom hij terug omhoog.” Het wordt zo gedetailleerd beschreven, maar het voegt nauwelijks waarde toe aan het verhaal.

Omdat het verhaal vanuit het ik-perspectief geschreven is, kon ik me heel goed inleven in de belevenissen van de hoofdpersoon. Je kreeg niet alleen te weten wat er gebeurde, maar ook alle gedachten. Zo kwam je erachter hoe de kolonisten over de indianen dachten, en hoe zij de oorlog ervaren. Zo werd je eigenlijk ingeprent dat het negatief was voor de kolonisten, waardoor ik eigenlijk vanzelf afgunst kreeg tegen de indianen. Ik weet nu echter, met de kennis van nu, dat het helemaal niet waar is, maar het boek is zo goed geschreven, dat ik woord voor woord alles geloofde.

Daarnaast vond ik het heel fijn dat het verhaal heel dicht bij de waarheid gebleven is. Van bijna alles is met zekerheid te zeggen dat het gebeurd is. Er zijn een paar uitzonderingen, maar die staan allemaal beschreven in het nawoord (van het boek).

Het is een redelijk lastig boek om te lezen, maar het is wel een verrijking van je geschiedeniskennis!

Samenvatting:

Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/64452

De proloog begint met een conversatie tussen “Granny” Parker en Quanah, een leider van de Comanche, een indianenstam. In het gesprek vertelt Granny al haar gebeurtenissen, die in het hele boek verteld worden. Het boek sluit ook af met deze conversatie.

Deel 1: De prijs van de grond

Granny vertelt hoe ze als familie Parker, samen met twee andere families, een nederzetting zijn begonnen, genaamd fort Parker. Ze hebben barre tochten doorstaan, alleen maar om dé plek uit te kiezen, waar Hij ze naartoe had geleid. Toen ze daar begonnen met het bouwen van het fort, hadden ze nog geen flauw benul op wat voor gevaren ze stonden te wachten, zoals de indianen. Ze hadden er vertrouwen in dat God hen zou helpen.

Omdat ze de gevaren van de indianen niet in de gaten hadden, schrokken ze toen ze ineens oog in oog stonden met de Comanche. Omdat ze rustig aan gingen, met het bouwen van het fort, was het nog niet goed verdedigd. Na de ontmoeting met de Comanche hebben ze het fort snel afgebouwd. Toen de nederzetting klaar was, had Granny’s man weer tijd voor haar, waar Granny helemaal gelukkig van werd.

Op een politieke conferentie ontmoet Granny Holland Coffee, die de taal van de indianen goed kent, en daarmee de indianen voor het karretje wil spannen. Er is namelijk een oorlog op komst tussen hen en de Mexicanen.

In de regenperiode krijgt Granny een tekening van Cynthia Ann, die ze haar hele leven lang koestert. Het is een belangrijk voorwerp in het hele verhaal.

Wanneer de oorlog begint, vluchtten de families naar veiliger oord, maar wanneer ze weer terugkomen blijkt het een enorme rotzooi in het fort te zijn. En wanneer het allemaal opgeruimd is, komen de indianen weer terug, dit keer om het fort helemaal in te nemen. Een aantal familieleden worden afgeslacht, en Granny overleeft het maar net, maar wordt wel vele malen verkracht.

Deel 2: Zaad in de winter

Quanah komt op bezoek bij Granny, en hij vraagt haar een aantal dingen die alleen zij kan weten, omdat het over haar kleindochter gaat. Ze vertelt hierbij alle verschrikkingen van de overval van de indianen.

Samen met de overlevenden reizen ze naar een ander fort, maar eigenlijk wil Granny het opgeven, maar James (schoonzoon) blijft haar maar aanmoedigen.

Eenmaal aangekomen in het fort, wordt er alleen maar over haar geroddeld, omdat ze (gedwongen) gemeenschap gehad heeft met indianen. Ze voelt zich niet op haar gemak in het fort, omdat niemand haar wil vertrouwen.

Na een tijdje komen een aantal door de indianen ontvoerde mensen weer terug, waaronder Lizzy. Ze is echter wel verward, maar ze heeft ineens oog gekregen voor de natuur. In de winter gaat ze op een ochtend vroeg weg, maar ze komt niet weer terug; ze is in een ijswak gestapt, en is daarbij omgekomen.

Later keert ook Rachel terug, en ze vertelt alles tot in de details, van wat haar overkomen is. Ze vertelt daarbij ook dat ze haar eigen kinderen heeft moeten begraven. Maar ook Rachel zal het niet overleven. Ze overlijdt aan een longontsteking.

In het gesprek met Quanah vraagt hij of ze wat wil vertellen over Cynthia Ann. Ze wil er weinig over kwijt. Maar wanneer Quanah bij haar overnacht, vertelt ze de volgende dag toch wel over haar.

Deel 3: Gods adem

Granny komt in een prairiebrand terecht, maar Holland Coffee zegt dat ze tegen de vlammen in moeten gaan, in plaats van ervoor blijven. Granny vertrouwt hem, en ze gaan recht door de vlammen heen.

De volgende dag is Quanah weer op bezoek. Al hun paarden waren omgebracht, dus ze konden helemaal niks meer. Ze moesten zich nu wel overgeven.

Op een dag komt een kennis op bezoek, die iemand heeft gezien die heel veel op Cynthia Ann lijkt. Wanneer hij haar op wil halen, besluit Granny mee te gaan. Wanneer ze bij Cynthia Ann zijn, kan ze haar oma niet herkennen, en ze kan haar moedertaal ook niet meer spreken. Op het begin probeert Cynthia Ann weer terug te vluchten, maar ze wordt weer opgepakt. Om haar weer bij Granny te laten horen, moet ze weer haar taal leren spreken, maar dit lukt nauwelijks. Omdat het zo moeilijk gaat, huurt ze een lerares in. Na lange tijd gaat het beter, en nu kan ze duidelijk maken dat ze echt terug wil naar haar indianenstam. Ineens wil Granny meewerken, maar omdat het kind van Cynthia Ann overlijdt, raakt Cynthia Ann in een trauma, waarin ze niet meer wil eten, en uiteindelijk ook sterft.

Uiteindelijk eindigt het gesprek met Quanah met het schenken van het kistje, met de tekening die Cynthia Ann ooit gemaakt heeft. Nu ze niks meer heeft, heeft ze niks meer om te leven.

Argumentatieschema

Standpunt	Ik ben zeer positief over dit boek!
Argument 1	Alles is waargebeurd, bijna alles is na te gaan.
Subargument 1.1	“Deze roman is voor een belangrijk deel gebaseerd op gebeurtenissen die zich relatief kort gelden in de geschiedenis voltrokken. … Zoals altijd is de historische werkelijkheid extremer dan ik zou kunnen bedenken en in dit geval haast gruwelijker dan ik heb durven gebruiken.” (nawoord, pag. 355, pag. 357)
Subargument 1.2	Alle bronnen staan beschreven. (pag. 358-360)
Argument 2	Het boek is vooral gespreken vanuit westers oogpunt, maar af en toe verschijnt er een stukje vanuit het oogpunt van de indianen, zodat je het verhaal van allebei de kanten meekrijgt.
Subargument 2.1	Er wordt eerst beschreven hoe Granny haar kleindochter Cynthia Ann kwijtraakt, maar in het hoofdstuk daarna beschrijven de indianen hoe ze ‘Na-udah’ hebben gevonden. Op deze manier krijg je het complete verhaal mee, ook hoe ze bij de indianen terecht is gekomen. (Deel 1, hoofdstuk 6)
Subargument 2.2	Eerst wordt er vanuit Granny’s oogpunt beschreven dat Quanah weggaat. Daarna wordt er nog verteld hoe Quanah het indianenreservaat nadert. (Deel 3, hoofdstuk 7)
Argument 3	Omdat het verhaal geschreven is in het ik-perspectief, kun je goed meeleven met de hoofdpersoon.
Subargument 3.1	Je leeft echt mee met Granny, omdat zij alles beleefd heeft. En je krijgt daardoor niet alleen de feiten te weten, maar je leest haar gedachten ook. Zo krijgt het verhaal een dubbele laag, met nog meer details. Een andere bijkomstigheid is dat de spanning werd vergroot.