IV, Arjen Lubach

Samenvatting

Bron: http://www.scholieren.com/boek/12472/iv/zekerwetengoed, ik heb deze bron als basis gebruikt, niets is gekopieerd.

Elsa Ruys, een bijna gepromoveerde wiskundige, wordt gebeld vanuit Nederland, terwijl ze op vakantie is met haar vriend en zoontje: haar vader is overleden. Ze neemt het eerste vliegtuig terug naar huis, waar ze opgehaald wordt door een man, die zich voordoet als politieagent. In de auto laten ze een beeldje zien, dat gebruikt is bij de moord. Maar omdat ze het beeldje vasthoudt, komen ook haar vingerafdrukken erop. Ze krijgt echter ook een brief, waar een aanwijzing op staat. Deze aanwijzing weet ze te ontcijferen, omdat ze dit gewend was van haar vader. Deze aanwijzing leidde hen naar Robin.

Ineens krijgt Elsa in de gaten dat die mannen inderdaad niet van de politie zijn. Ze vluchten, en bellen nu zelf de politie. Ze gaan nu ook zelf naar het adres van haar vader. De politie is er al, maar omdat ze gebeld heeft, wordt ze ook als verdachte gezien. Ze gaan zo snel mogelijk uit het huis, maar worden achtervolgd door een helikopter. In het huis heeft ze de volgende aanwijzing gevonden, en die leidt hen naar Ans Kahn, directrice van de Nederlandse Bank. Ze was al gebeld door Marcus Ruys, of ze misschien wat op kon bergen. Maar Ans Kahn is nogal stressig, omdat ze ontslagen zal worden.

Ineens denkt Robin te weten wat Marcus wil verbergen: een opvallende pagina in een Middeleeuws handschrift.

Door Ans worden ze in contact gebracht met Maarten van Eck, een oude vriend van Marcus, en historicus. Ze gaan met z’n drieën naar de Universiteitsbibliotheek, maar ze worden ineens in de gaten gehouden, door de politie, maar ook door de geheime mannen die Elsa ophaalden. Die mannen staan onder leiding van IV, waar niets over verteld wordt.

Maarten komt erachter dat die pagina een Thorbecke-brief is. In deze brief staan bepaalde ideeën van Thorbecke, die Koning Willem III niet accepteerde.

Er volgt een explosie, van een autobom. De geheime mannen hebben dit op hun geweten, ze hebben hun eigen auto laten ontploffen.

Maarten vertelt nog wat meer over de brief, maar ook dat Thorbecke destijds werd bedreigd. Ze weten nu zeker dat de documenten veilig gesteld moeten worden. Daarom gaan ze terug naar Ans. Als ze bij Ans thuis komen, treffen ze een halfdronken Ans aan. Ze blijkt toch niet ontslagen te worden. Maar Ans weet meer, en dan vooral van die Thorbecke-brief. Ze staat ineens niet meer aan hun kant. Ze richt een pistool op Elsa, maar door een worsteling schiet ze in haar eigen been. Elsa besluit 112 te bellen, maar gaat daarna zelf weg. Maarten en Robin blijken een nieuwe aanwijzing gevonden te hebben: een steen; een onderdeel van een kroonjuweel van het Koninklijk Huis. Alleen een van de twee stenen is verdwenen. Als Maarten Elsa vertelt over de steen, denkt ze te weten waar die steen ligt; in haar moeders huis. Ze hebben alle informatie gezocht op Maartens iPhone, maar die wordt al die tijd al gevolgd. Daarom besluiten ze de iPhone achter te laten. Ans blijkt het niet overleefd te hebben.

IV begint in de stress te raken, het loopt voor hem allemaal in de soep. Maar Elsa, Maarten en Robin komen steeds meer te weten. Ze zijn nu al bij hun vierde aanwijzing: De Nieuwe Aarde; ze concluderen dat dat DNA moet betekenen. Ze kunnen maar een plaats bedenken waar ze DNA vandaan kunnen halen: de Nieuwe Kerk in Delft, waar de gehele koninklijke familie begraven ligt. Ze kunnen daar alleen komen, met toestemming van de burgemeester. Het blijkt, dat ook Marcus daar geweest is. Dat zet Elsa aan het denken, het moet anders zijn. Ineens weet ze het: de Zwijger is niet alleen in Nederland, ook hun huisje in Frankrijk heet De Zwijger (Maison Taciturne). Ze denkt dat onder het huisje de oplossing ligt. Ze besluiten meteen te vertrekken.

Ook IV en zijn organisatie hebben in de gaten dat ze naar Zuid-Frankrijk toe moeten. Ook John Hart, die op een zijspoor gezet is, ziet de zwarte Mercedes van IV, die hij eerder gezien heeft, en besluit het te volgen.

Maarten besluit contact op te nemen met een bekende van de tv: hij wil alles live op tv uit laten zenden. Wanneer ze bij het huisje aankomen, is Joost blij verrast dat ze eindelijk weer terug is. Maar ze zijn hier om hun zoektocht af te maken. Ze zoeken naar een Omega, maar kunnen het niet vinden. Maar Joost weet het wel: hij heeft die ochtend nog zijn teen gestoten aan de ‘Omega’ die ze zoeken. Net nadat ze de stoffelijke resten gevonden hebben, komt IV binnengelopen. Het blijkt de kroonprins te zijn; Willem-Alexander. De prins wil de stoffelijke resten hebben, maar Robin weigert het te geven. Ineens wordt ze bedreigt met een pistool. Wat IV en zijn handlangers niet weten, is dat het allemaal te zien is op tv. Ook John Hart komt ineens binnen, en nu blijkt het weer gelijk te staan: twee pistolen tegen twee pistolen. John Hart begint een schot te vuren richting IV, maar Jacob springt ervoor, en wordt gedood. Door de commotie ziet IV zijn kans: hij pakt het zakje met stoffelijke resten, en gaat er vandoor met de auto. Maar die auto zal niet lang rijden: hij wordt tegengehouden door de Franse politie. Even later volgt er een explosie: ook deze Mercedes is de lucht in gegaan. Inclusief IV en het bewijsmateriaal.

Mijn mening

Ik ben dit boek begonnen met hoge verwachtingen, ik had veel goede verhalen gehoord van dit boek. Ik ben erachter gekomen dat dit mij gestimuleerd heeft dit boek snel uit te lezen. Ik heb er goed te tijd voor genomen, om het boek in drie dagen uit te kunnen lezen. En het verbaasde me, hoe goed Arjen Lubach dit bedacht heeft. Het zit zo dichtbij de werkelijkheid, mede dankzij de rol van Willem-Alexander. Dat had ik nooit kunnen bedenken aan het begin van het boek. Toen het ineens duidelijk werd dat IV Willem-Alexander is, begon alles op z’n plek te vallen. Ineens kon ik al m’n vragen beantwoorden, die ik aan het begin van het boek nog gesteld had. Ik kon vooral genieten van de lange spanningsbogen, en alle andere manieren van spanningsopbouw. Arjen Lubach maakte veel gebruik van overbodige informatie, juist te weinig informatie, en hij zette je meermaals op een dwaalspoor. Dat zorgde er natuurlijk voor dat ik steeds maar door bleef lezen, ik wilde al die vragen kunnen beantwoorden.

Het verhaal was goed te begrijpen, omdat het verteld werd in een vertellersperspectief. Bij (bijna) elke zin staat beschreven wie dat zegt, of wie dat doet. Zo is het verhaal redelijk overzichtelijk. Verder was het nog duidelijker gemaakt door bij elk hoofdstuk te vermelden wat de locatie is. Ook het tijdstip stond erbij. Hierdoor kreeg je een zo duidelijk mogelijk beeld van de situatie. Al met al wil ik zeggen dat ik het een heel leuk boek vond om te lezen. Het boek werd echter aangegeven als thriller, maar ik weet niet of ik het daar volledig mee eens ben, ondanks dat ik nog nooit eerder een thriller gelezen heb. Dat komt waarschijnlijk omdat ik denk dat thrillers veel extremer zijn qua moord en andere dingen die een verhaal spannend maken, dan dit boek.

Het was een wel heel abrupt einde, misschien komt er wel een vervolg…

Argumentatieschema

Standpunt	Ik vond het een mooi boek om te lezen!
Argument 1	Er zaten hele lange spanningsbogen in.
Subargument 1.1	In het eerste hoofdstuk neemt ene Jacob contact op met persoon IV. Het hele verhaal is het onduidelijk wie nou die IV is, totdat je bij een van de laatste hoofdstukken aankomt. Dan is het ineens duidelijk dat het Willem-Alexander is, ofwel Willem IV
Subargument 1.2	Het is de hele tijd onduidelijk waar die Thorbecke-brief over gaat. Je wordt steeds in een dwaalspoor geleidt, omdat ook Elsa, Maarten en Robin er steeds naast zitten. Er worden steeds grotere delen duidelijk, en in het laatste deel is alles vertaald.
Argument 2	Het boek is overzichtelijk, door de plaats- en tijdaanduidingen, en de vertellersperspectief.
Subargument 2.1	Je weet aan het begin van het hoofdstuk precies waar het zich afspeelt, en hoe laat. Dan kun je al een prima beeld vormen van de situatie. Daarnaast kun je precies zien wie wat zegt, en wie er in dat hoofdstuk zitten, omdat er continu namen genoemd worden.
Argument 3	Het boek zit redelijk dichtbij de werkelijkheid.
Subargument 3.1	Omdat er een aantal herkenbare namen in genoemd worden (allemaal namen van het Koninklijk Huis, en een aantal plaatsnamen) lijkt het soms net alsof het allemaal waargebeurd is. Die geheime dienst, waar IV aan de macht is, zou net zo goed echt kunnen bestaan, omdat ze zo geheim zijn.